|
|
Woord van Loek via
Marja Lieve allen, hier een woord van Loek, Loek: "Als ik me concentreer op wat er gebeurt, zie ik een lichtkring
met allemaal silhouetten, van achteren belichtte silhouetten en dat is
meestal het signaal waarop ik heel veel mensen naar mij toe probeer te halen
om ze dicht bij me te houden. Ik weet dat jullie heel graag willen komen, maar dat zal soms
echt niet meer gaan. Wees ervan overtuigd dat ik jullie heel dichtbij me heb
gehaald. Ook omdat jullie zo ongelofelijk veel energie gestoken hebben om
dichtbij mij te komen. Dat voel ik. Dat is gelukt. Het is aan het
lukken." Marja: Lieve allen, Ik heb jullie e-mailadressen verzameld uit de afgelopen maand,
maar ik weet dat er meer mensen zijn die deze mail moeten lezen. Voel je vooral vrij om dit bericht door te sturen aan wie dit
nodig heeft. De meesten van jullie hebben mijn bijlage al, maar voor de
mensen die het misschien nog niet weten voeg ik mijn overzicht van 21 juni
tot 21 juli hierbij. Dat het allemaal veel sneller gaat dan gedacht heeft
te maken met de levercirrose van 20 jaar geleden. Hierdoor bleef van de lever
maar een klein deel over wat gezond functioneerde. We zeggen dan ook nu, dat
het eigenlijk een godswonder is dat Loek 20 jaar nog zo gezond met cirrose
heeft kunnen leven! We hadden hem liefst 80 zien worden, maar de cirrose
haalt daar nu dus 10 jaar vanaf. Want het proces gaat sneller, omdat die arme
lever, die hard haar best doet, het allemaal niet kan bolwerken. Maar het is goed, zegt Loek. Hij accepteerde het meteen. Gisteren is de eerste morfinepleister geplakt, om hem meer
comfortabel te laten voelen en nu drinkt hij enkel nog water. Ook is Loek gisteren verhuisd, naar de prachtige logeerkamer met
tuin aan het Vondelpark - door Loek "de Tjechov-kamer" genoemd - in
het huis van Judith Herzberg. Zij heeft ons een enorm cadeau hiermee gedaan
om deze romantische setting aan te bieden als privé hospis, want alle hospes
waren vol. Vrienden zorgen nu voor hem. Hij voelt zich "vredig"
zegt hij blij. Het tempo van het proces maakt het helaas onmogelijk
om iedereen nog te zien of spreken. Loek maakte zich daarover echt ongerust.
Vandaar dat hij jullie dit nog wilde mailen. Ik vroeg of hij er nog iets aan toe wilde voegen, om
bijvoorbeeld te laten weten dat hij zich rustig voelt? Loek zei: "Ik geniet enorm van het moment, van alles wat zomaar
helpt. Want je bent in zo’n toestand zo totaal afhankelijk, maar als mensen
het juiste doen, het goede koude water op het goede moment, of de goede blik
vooruit op het goede moment, of de zachte hand op het goede moment, dan is
alles zo godverdomde mooi, vredig. En dan ben ik ook niet bang. Ik ben
eigenlijk ook niet bang. Dus ik kijk vooruit zonder te fronzen. Het woord jammer komt in mijn verhaal niet voor. Daar heb ik
niets aan. Het is wel waar dat het jammer is, maar ik kan niet door tien keer
te roepen "o, wat jammer" een stukje om het huis heen fietsen. Wat
ik dolgraag zou willen. Ik zou dolgraag straks op de fiets stappen en dan bij
Zeeman een stapeltje lichtzittende sportbroekjes kopen…" Waarop ik enorm moest lachen en zei dat dit volgens mij de
morfine is die praat. Ik wilde meer horen over hoe hij het ervaren
heeft. "Toen ik het hoorde was het als een zachte tik, maar ik was
vrijwel meteen rustig. In de zin van “okee", accepterend. Jij en ik
moesten eerst de grote hobbel nemen van “dat is het dus”, maar toen ik voelde
hoe jij, hoe zwaar ook, meeging in de berusting, steeds een beetje groter,
kon ik dat ook. Ik wist toen ook vrij snel dat ik op die manier niet in
volledige paniek schiet. Dat dat het gevoel is wat ik moest zien vast te
houden." En dat gevoel heeft Loek tot nu toe vastgehouden. In bijlage ook een foto met Fré en Belle bij de dokter, waarna
de dokter zei: "Zo, jij hebt wel een flinke jas uitgetrokken sinds de
laatste keer dat ik je zag". Jullie kunnen Loek mailen op loek@loekzonneveld.nl en wij lezen het voor. De artsen zeggen dat het enkele dagen of een of twee weken kan
duren en dat hij waarschijnlijk in die tijd in een steeds diepere slaap zal
gaan. Loek beviel dat wel, "als het zacht wegglijdende licht van een
kaars". Op reis. met lieve groet van Loek Marja
|
|
|
|