Matthijs Rümke. Portret van de regisseur aan de hand van de voorstelling De moeder van de mamma van de pappa van de mamma van de pappa van mijn moeder bij Artemis. Een vertelling over de Nederlandse geschiedenis, van de watersnood in 1953 tot nu.

'Alles is toegestaan, behalve verveling' - Peter Brook en William Shakespeare. Relaas van een lange en intensieve verhouding, aan de hand van Peter Brooks nieuwste versie van 'Hamlet'

De stiltes van Luk Perceval. De Vlaamse regisseur geportretteerd aan de hand van Tsjechovs 'Oom Wanja' (Antwerpen), Racine's 'Andromache' (Berlijn) en Shakespeare 'Othello' (München).

Conferancier van de onderwereld. Portret van de Duitse acteur, regisseur en toneelleider Gustav Gründgens, die tussen 1933 en 1945 onder de nazi's bleef doorwerken en ook na de tweede wereldoorlog weer een beduidende rol speelde in het Duitse toneelleven. Feitelijke hoofdfiguur in de 'sleutelroman' 'Mephisto' van Klaus Mann.

Diep vertrouwen in theater. Portret van de Franse regisseur Ariane Mnouchkine, al sinds 1964 artistiek leider van Théâtre du Soleil.

Een reconstructie van de samenhang - Einar Schleef 1944-2001. Portret van de Duitse acteur, schrijver, acteur, regisseur

t/m 2002: 

'Er is nog materiaal genoeg, ik kan nog lang door' - portret van Gerardjan Rijnders. Aan het eind van het seizoen 1999-2000 nam Gerardjan Rijnders afscheid als artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam. Een poging tot schets van zijn betekenis voor het Nederlandse toneel.

Gedemilitariseerde zone - kleine kroniek van een decennium toneel. Een geschreven mini-documentaire over de betekenis van Toneelgroep Amsterdam en Het Zuidelijk Toneel (onder leiding van resp. Gerardjan Rijnders en Ivo van Hove.

Een reconstructie van de samenhang - Einar Schleef 1944-2001. De Duitse regisseur Einar Schleef had een moeizame maar bijzondere verhouding met het Duitse theater. In de zomer van 2001 overleed hij plotseling aan een hartstilstand, enkele maanden voor zijn eerste regie op Nederlandse bodem. Een portret.

Pjotr Sjarov in Holland. Pjotr Sjarov, die in 1969 stierf (niemand wist precies hoe oud hij was), geboren in Rusland ('Ik heb Tsjechov nog horen lachen'), leerling van Konstantin Stanislawski, arriveerde in de jaren vlak voor de tweede wereldoorlog via Duitsland in Nederland. Met name na de oorlog regisseerde hij hier decennia achtereen alle 'Russen' aan het grote toneel. Zijn gedetailleerde Tsjechov-ensceneringen waren beroemd. En hij was een grandioos acteursregisseur, waar veel acteurs uit de naoorlogse generatie in de twintigste eeuw in Nederland veel aan te danken hebben.

Parels in het zand - Peter Brook regisseert Shakespeare's 'Storm'. Peter Brook (1925) heeft na 1945 een groot en lang spoor getrokken door de Westeuropese theatergeschiedenis, na 1970 met name vanuit zijn Parijse Centrum voor theateronderzoek, waar acteurs uit alle wereldculturen met hem werkten. Zijn stijl van werken werd steeds minimaler. Aan de hand van een produktie van Shakespeare's De storm (uit het begin van de jaren negentig) wordt beschreven hoe hij met minimale middelen het maximale effect weet te bereiken.

Gesprek tussen Peter Brook en Peter Stein over Shakespeare. In het begin van de jaren negentig organiseerde een relatief klein Duits theater een openbaar debat tussen de van oorsprong Engelse theatermaker Peter Brook (1925) en de Duitse regisseur Peter Stein (1937). Het onderwerp van gesprek was: het regisseren van Shakespearestukken. Mooie dialoog tussen twee grootmeesters. En tussen twee culturen en hun omgang met Shakespeare.
In een 'anneks' bij dit gesprek wordt een Italiaanse Shakespearevoorstelling van Peter Stein besproken, Tito Andronico.

Portret van de Duitse regisseur Peter Stein. In de tweede helft van de jaren negentig ontving Peter Stein (1937) de Erasmusprijs voor zijn bijdrage aan de Westeuropese cultuur. Dit portret volgt Stein op zijn lange weg van de leerbanken bij Fritz Kortner, via Bremen naar de Schaubühne in Berlijn, tussen 1970 en 1985 onder zijn leiding een van de beste theatergezelschappen van (West)Duitsland. Aan de hand van enkele ensceneringen wordt een poging gedaan zijn regiekunst te ontleden.

'Theater voor gulzige en hongerige mensen' - Portret van regisseur Peter Zadek. Zadek (1926), een uit Duitsland geëmigreerde en weer naar Duitsland geïmmigreerde joodse regisseur, heeft een serieuze serie pogingen gedaan om het Duitse theater definitief te ontdoen van nationalistische bombast, pronkzuchtige retoriek en fascistische falsificaties. Het heeft een rijk en veelzijdig oeuvre opgeleverd. In een 'anneks' bij dit portret zijn een aantal indrukken over zijn werk (door anderen verwoord) opgenomen.

Berlijn 1995 - Heiner Müllers zwanezang als regisseur - Brechts 'De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui' bij het Berliner Ensemble. Heiner Müller (1927-1995) was behalve een van de belangrijkste Duitse schrijvers van na de tweede wereldoorlog, ook een begenadigd regisseur. Zijn laatste meesterstuk op dit terrein was Brechts sarcastische Hitler-parodie Arturo Ui, een voorstelling die anno 2000 nog altijd repertoire houdt.

Buster Keaton doet de schepping over - Frans Strijards regisseert George Tabori. Frans Strijards (1952) is een toonaangevend regisseur in het Nederlandse theater en in de tweede helft van de jaren negentig waagde hij zich voor het eerst aan een tekst van George Tabori (1914), Goldberg Variaties. Het werd een gedenkwaardige voorstelling waarover Strijards in deze reportage aanstekelijk vertelt.

Gerardjan Rijnders - een verkenning. Gerardjan Rijnders (1949) heeft met zijn eigen stukken, zijn zgn. 'montagevoorstellingen' en zijn radicale opvattingen over klassieke teksten een omvangrijk oeuvre opgebouwd. In deze bewerking van een voordracht over zijn werk, wordt de aandacht vooral gericht op de theatermaker/regisseur Rijnders.